Siem Reap.

De stad is vooral bekent om de nabij gelegen tempels. Met de bekenste dat natuurlijk Ankor Wat is. Na een weer hele lange busreis en een frustrerende grensovergang laat in de avond aangekomen in Siem reap. Ik vond mijn Tuktuk-chauffeur erg sympathiek, nadat hij mij het afgezet bij mijn hostel, had ik met hem afgesproken om mij weer op te komen halen in vroeg in de ochtend om richting de tempels te rijden. Ik had bijna medelijden met hem, want Lee zag er erg moe uit toen hij keurig op tijd om 5 uur in de ochtend voor mijn hostel stond te wachten.

En wat voelde ik me speciaal toen ik in mijn eigen tuktuk met chauffeur richting de tempels werd gereden. De weg reed rechtstreeks op de tempels af en je kon net het silhouet van de tempels zien in het pikkedonker van de hele vroege ochtend.

Vlak ervoor moest je een kaartje kopen en ik had niet gerekend op het feit dat er een foto van me gemaakt zou worden die op het toegangs kaartje geprint zou worden. Het was heel erg vroeg. Pre-koffie. Na een lange reis de dag ervoor. Kun je nagaan hoe charmant ik erop stond…

Voor Angkor Wat gewacht op de zonsopkomst.

En dat was speciaal, maar aan het einde van de dag was het niet eens de beste tempel op dit enorm grote tempel complex. Een van de gavere tempels was waarschijnlijk de “tombe raider” temple, waar de film was opgenomen.

Ook Angkor Thom, net iets ten noorden van Angkor Wat was erg indrukwekkend met haar werkelijk overweldigende vierkante torens, met op elke kant een gezicht.

Na nog een aantal tempels te hebben gezien, was ik wel uitgetempelt. Ik vroeg Lee om me weer terug te brengen naar de stad. Waar ik me rond een uur of 2 achtereen lekkere cocktail zat. Ik had Lee ook nog aangeboden of hij wat te drinken wou, maar die ging liever terug naar huis om wat te slapen. Ook wel heel begrijpelijk, hij zag er best moe uit.