Luang Prabang. Smeltpot van Franse en Laotiaanse cultuur, kleurrijk en een UNESCO world heritage site. De vrolijke kleuren van de oude stad komen je overal tegemoet en de stad heeft een aantal van de mooiste tempels in Laos. Het is omgeven door gebergtes en een hele relaxte stad om een paar dagen te vertoeven terwijl je geniet van de Franse stokbroodjes vol met groenten en kip ed, de heerlijke koffie in de vele cafe’s en de cultuur die je overal om je heen ziet. Ondanks dat dit de tweede grootste stad is van Laos, kun je de binnenstad met gemak op de voet af. Lekker wandelen langs de Mekong rivier richting de peninsula waar op de punt de rivier Nam Khan in de Mekong rivier stroomt. En natuurlijk vind je een restaurantje op deze punt waar je heel goed een drankje kunt nuttigen terwijl je van de rood-gouden zonsondergang geniet en van de monniken in hun oranje gewaden aan de overkant van een bamboe-bruggetje.

Ik had samen met 2 andere Nederlanders ingecheckt in een hostel, die we gelukkig vooraf hadden geboekt. Mijn bezoek viel samen met Chinees nieuwjaar en een hoop Chinesen pakken deze vrije twee weken aan om te reizen. En Laos is dan lekker dichtbij, makkelijk te doen en goedkoop. Tijdens een een doelloze rondwandeling met Nataschja en Rick, kwamen bij een klein Chinees schooltje, waar ook een viering aan de gang was. Onze nieuwsgierige blikken werden opgemerkt en we werden uitgenodigd om te komen kijken. Een rijke Chinese man kwam elk jaar terug naar ‘zijn’ middelbare school (inmiddels 50 jaar terug!) om te kijken hoe de leerlingen het nu doen. Hij geeft ze cadeau’s in de vorm van de traditionele rode envelopjes met geld erin.

Hij nam de tijd om ons van alles uit te leggen over de chinese community hier en de festiviteiten. Zo werden er Bingo’s gehouden, Karaoke gezongen (niet goed moet ik toegeven) en gewed op een cavia die door een doolhof moest rennen.

Dat was leuk. Niet zo leuk was een zonsondergang die super mooi moest zijn vanaf een heuvel midden in de stad. Daar zou je moeten kunnen uitkijken over de stad zelf, de bergen op de achtergrond en in rivier Mekong. Dat was inderdaad allemaal waar, ware het niet dat al die Chinezen zich door de menigte forceerden met enorme camera’s en vervolgens honderden precies dezelfde foto’s schoten en het zicht van iedereen achter zich blokkeerden. Ik had medelijden met een Australisch meisje van -pak en beet- 12 die ze bijna van de heuvel af drukten. Ik gaf het nemen van een mooie foto op en hoop dat ik er een van Nataschja kan krijgen, die zich helemaal op een puntje van een uitstekende rots had genesteld - voor alle Chinezen…

Na zonsondergang werd de hoofdstraat van Luang Prabang afgezet en worden er kraampjes opgezet waar ze kleding, souvenirs en meer verkopen. Net voor het begin van de nachtmarkt stond een cafe waar je op de derde verdieping een prachtig uitzicht had op alle drukte beneden je, terwijl jij in alle rust van je biertje kon genieten.

Dag erna wou ik met Nataschja naar de befaamde waterval gaan, totdat we wat andere nederlanders tegen kwamen die zeiden dat het in de middag tjokvol zat met die Chinezen. Ipv in de middag gaan, hebben we besloten om een relax dagje te doen en de beroemde massage-salons van de stad eens van wat dichterbij te bekijken. In een luxe uitziende massagesalon, kozen we allebei voor een scrub en massage behandeling van 2,5 uur.

Na twee en half uur helemaal zacht lenig te zijn gescrubt en gemasseerd zaten we lekker aan de koffie in een heel Frans-uitziende restaurant ernaast te genieten van het zachte ondergaande zonnetje. De volgende dag zijn we heel vroeg opgestaan om de scooter te pakken richting de waterval. Voor alle pakket-tourisen en chinezen uit. Het was stervenskoud en mistig. Een uur rijden was het in de kou voordat we eindelijk aankwamen bij de waterval, waar ook eindelijk de zon doorbrak. Het was het helemaal waard, want we waren een van de eersten die er waren en we konden dan ook heel rustig wat koffie drinken en wat lunch kopen (weer in de vorm van die lekkere belegde broodjes) om op te kunnen knabbelen tijdens onze wandeltocht.

We hadden de waterval helemaal naar boven gevolgd, tot aan de bron. Bij de bron was het helemaal rustig en was even klimmen en klauteren en ver wandelen.

Tot onze verbazing stond hier een klein bamboe kraampje waar je eten en koud bier kon kopen. Dat koude biertje hadden we wel verdient na onze inspanningen, dat vonden we in ieder geval. En die smaakte prima! Via een achterweggetje naar beneden gelopen en al die tijd heel weinig andere toeristen tegen gekomen!

Op de terugweg kwamen we langs een vlindertuin die is opgezet door twee Nederlanders (ja, er zitten hier heel veel Nederlanders…) om de lokale jeugd de waarde van natuur conservative te laten zien. Een hele tijd met de vrouw gepraat over hoe het was om in Laos een bedrijf op te zetten, de politiek en meer. Laos schijnt toch nog wel een beetje communistisch te zijn. Zo kun je als Laotiaan niet zomaar gasten in je eigen huis laten verblijven. En er verdwenen nog wel eens mensen ‘zomaar’. Zelf hadden ze een kennis die twee jaar geleden verdween, die iets te kritisch was over de overheid en is niet weer gezien sinds. Toeval? Misschien…

De tuin was mooi opgezet en we hadden de mazzel dat er net een vlinder was ‘geboren’. De vlinder was net uit zijn cocon geklommen.

De terugweg was een stuk warmer dan heen, waardoor ik kon genieten van de prachtige omgeving.

Next up: Een lange busreis en de hoofdstad van Laos: Vientiane