Ik had me inderdaad goed vermaakt in Bangkok. Ik kwam alweer snel in contact met medereizigers waarmee ik onder andere de gouden berg heb beklommen, waar bovenop een tempel staat waarvan je een redelijk uitzicht hebt van Bangkok. Ik heb door de smog besloten om geen foto’s te maken van de Bangkok Skyline, want die zouden toch prut worden.

Daarna heb ik een paar dagen doorgebracht bij een vriend die ik in Australie heb leren kennen en nu als Expat (oorspronkelijk van New York) in Bangkok werkt als docent. Hij liet me een niet touristische kant zien van Bangkok. Onder andere een avondmarkt waar ze de scherpte van de maaltijden niet aanpassen op de tourist… Ik heb een halve maaltijd moeten laten staan, despite best efforts!

De maaltijden to-go komen in deze zakjes, en thuis warm je ze dan weer op als het nodig is

Iedereen die in Bangkok is geweest kent vast de mega weekend markt wel. Hij liet me een andere markt zien. Asiatique. Iets minder groot en gelegen aan de rivier die door Bangkok loopt. Erg gezellig met een hele hoop Thai die zelf ook opzoek zijn naar koopjes.

Ook even Bij Jim Thompson z'n huis geweest. Was een amerikaan die naar Thailand was vehuist en de zijde-industrie weer nieuw leven had ingeblazen. Verder staat hij bekent omdat hij 6 thaise-stijl huizen aan elkaar gezet had en ook voorwerpen verzamelden. De Thai zijn gek op hem

Na een toch erg leuke tijd in Bangkok, ben ik vervolgens naar het niet-tourische Oosten gereist. Eerst naar een stad genaamd Khorat. Het schijnt de tweede grootste stad te zijn in Thailand, en dat valt helemaal nergens aan te merken in de oude binnenstad. Helemaal dood. Er zijn een paar tempels aanwezig, maar niks echt spectaculairs. Naar een beetje googlen, voor eens een keer iets heel anders gekozen om te doen. “The Mall” in Khorat is de grootste buiten Bangkok en hier verstoppen alle Khorat mensen zich! Het was gezellig druk en ik was een van de weinige westerse touristen die het waagde om naar het Oosten te reizen. Heerlijk in de arco rondgelopen en wat later op de avond naar de mega-markt “Safe one” gegaan met de gedeelde taxi. Opzich is dat al een avontuur. De gedeelde taxis zijn een soort pick-uptrucks waarop ze achterin een passagiers cabine hebben gezet waar je in kunt springen. Ze rijden allemaal een vaste route en je kunt overal erop springen of eraf springen voor een luttele 8 baht (circa 20 cent). Elke route heeft een eigen kleur en nummer. Er rijden er zoveel rond dat het niet gelijk duidelijk is welke je moet hebben, maar bij rondvragen lukt het vaak wel om de juiste te pakken te krijgen.

Op de markt heerlijk rond gewandeld, wat eten gekocht en een nieuw mesje, want de douane in Australie had de mijne afgepakt (was het vergeten in mijn check-in te stoppen…).

Khorat was eigenlijk een doorreis punt, want de mijn eerste echte stop zou Phimai zijn. De lonely planet zei erover dat de oude Khmer tempels hier beeldschoon zouden zijn en Angkor Wat zou op deze kleinere tempel gebaseerd zijn of een afstammeling zijn van deze tempel. De slimme mense die dat zeggen baseren dat op de aantal hoeken van de torens. Tempels voor Phimai hebben 25 hoeken, Phimai 28 en Angor Wat ook 28.

Je loopt het complex binnen via een indrukwekkende toegangspoort, die op alle 4 kanten aanwezig zijn. Dan volgt er een Naga-brug, die de overgang van het aardse naar het hemelse moet symbolisieren. Daar overheen lopen was een ervaring opzich. Je beeld bijna in hoe het geweest was in de 11-12e eeuw. Bijna een religieuze ervaring (bijna, net niet genoeg om deze verstokte atheist te doen veranderen)

Dan volgen de binnenmuren die rond de torens zijn gebouwd, waar vroeger belangrijke beelden of geschriften werden opgeslagen. En al deze ervaringen werden ook geholpen door het feit dat er bijna geen andere toeristen waren!

De mooiste tempel moest nog volgen. Bij het plaatsje NongRong liggen er een aantal tempels in de buurt met Khmer invloeden en dat was mijn volgende bestemming. Met de grote backpack op, weer naar het busstation wandelen van Phimai waar ik rond had gevraagd of er een direct bus was. Het duurde een kwartier, maar 4 lieve oude mannetjes hadden mij met een kaart, handen, voeten, Thai en Engels uitgelegt dat er geen directe bus was en ik eerst naar Khorat moest gaan en vervolgens daar een andere bus pakken. De bus naar Khorat zou er binnen 15 minuten moeten zijn. En dat deed het ook daadwerkelijk ook. Met Thai tijd weet je het nooit…

Een grote dame stormt de bus uit: “KHORAT KHORAT” met drukke gebaren. Er was duidelijk haast. Ooit een backpacker met grote tassen zien rennen?....

Ik moest via de kleinere achterdeur van de bus naar binnen, waar de grote dame mijn tas een zetje moest geven om door de deur te passen. Ik was ook nog maar net binnen voordat de bus al schokkend weer in beweging kwam en ik prompt in mijn stoel viel. Ik was blij dat het de stoel was en niet de vloer!

Later bleek dat ik mazzel had dat de bus helemaal tot stilstand kwam, want de mensen op de snelweg werden al rijdend opgepikt. De bus gaat langzaam rijden en een mannetje in de deur trekt ze vervolgens naar binnen en bij de grote dame mogen ze dan betalen (hoewel “mogen”, ik geloof niet dat ze je een keus geeft). Zo zie je maar weer, voor wat avontuur in Thailand hoef je alleen maar het openbaar vervoer te pakken!

Zonder al te veel moeite kwam ik aan in Nang Rong, waar ik bij het hostel aankwam via een scootertaxi van het busstation. Ik denk dat hier echt weinig westerse touristen langskomen, want ik was een attractie opzich. Kreeg heel veel blikken, glimlachen en gezwaai terwijl ik op de scooter naar mijn hostel werd gereden. Erg leuk.

Voor 250baht heb ik mijn eigen kamer in het P California Inter Hostel en werd heel warm ontvangen door de Thaise gastheer en zijn Thaise vrouw. Twintig minuten later had ik mijn scooter huur en reisgezelschap voor de dag erna geregelt met een stel Italianen die hier ook toevallig zaten.

We hoorden een hoop kabaal verderop in het dorp, wat mij ook hielp herinneren dat ik bijna geen voedsel had gehad vandaag door al die busreizen. Het bleek een soort kermis te zijn met allerlei prul dat je natuurlijk kon kopen en een aantal attracties. En gelukkig ook een hoop lekker en goedkoop eten. Ik geloof dat ik hier mijn goedkoopste curry ooit heb gekocht (20Baht!, circa 50 cent). Al smikkelend liepen het Italiaanse stel en ik rond en kwamen we een “Wall of Death” tegen. Een grote ton waar ze met de motor genoeg snelheid moeten maken om tegen de verticale wand rondjes te kunnen rijden. En voor 30 Baht kon je de waaghalzen dit zien doen (of te platter zien rijden…). Niet alleen reden ze rondjes op een verticale wand, ze konden het ook staand op de motor zonder handen aan het stuur.

De volgende ochtend redelijk optijd de scooter op en richting de tempels! De eerste is op een heuveltop en heet Khao Phra Angkhan. Het vinden was even lastig, google was niet echt een hulp en de weggetjes waren niet altijd even goed. Uiteindelijk wel gevonden en hier scheen ook het as van Boeddha even gerust te hebben (als alle tempels de waarheid spreken over het feit dat het as van Boeddha daar onder/in ligt dan moet Boeddha een hele grote man zijn geweest en/of dan moet het as wel heel veel gereisd hebben…). De heuvel bleek een oude vulkaan te zijn. Hoe tomb raider klinkt dat!?

Tempel nummer 2 van vandaag heet Prasat Muang Tam, een tempel met ook duidelijke Khmer invloeden. De naam betekent letterlijk Kasteel van het lage land, omdat het in een dal ligt. Het meest uitzonderlijke aan deze tempel zijn de 4 L-vormige vijvers die tussen de buiten- en binnenmuur liggen. Er liepen ook een aantal monniken rond in hun oranje gewaden dat natuurlijk helemaal bijdroeg aan de sfeer.

De meest indrukwekkende tempel moest nog komen. Het main event van de dag is Prasat Phanom Rung die bovenop een andere vulkaan lag en waar je via 52 treden naar boven moet lopen.

Hier waren ook een aantal schoolklassen die volgens mij ook nog nooit een westerse tourist hadden gezien.

Veel nieuwsgierige blikken en af en toe een heel erg beleefde wai. Terwijl ik terug liep naar beneden richting de scooters heb ik voor een hele klas mijn handtekening moeten zetten. Ontzettend grappig. Dat zijn natuurlijk ook de soort dingen waarvoor je van het toeristische pad afgaat.

En ik was ook niet de enige!