Met de bus laat aangekomen bij Airlie Beach. Overnacht bij een kennis van het vorige bezoek aan Airlie en de ochtend vroeg op om mijn tas te pakken voor de trimaran! Je mocht alleen een kleine tas mee voor de boottocht. Inchecken ging bij het kantoor waar een meneer me hielp die waarschijnlijk liever zelf op een boot zou willen zitten dan op het kantoor. Meneer was een beetje kortaf... Gelukkig was dat zo gepiept en kon snel mijn weg vervolgen naar de haven om de trimaran te boarden. Een trimaran is overigens een schip met drie "Hulls" (wat is de NL vertaling ervan?). Het schip heette de avatar en zag er ruimer uit dan ik in eerste instantie voor ogen had. Hoewel de slaapcabine precies zo groot was als ik het verwacht... oja, en die moest ik delen met nog een persoon. Met een deken. Erg gezellig voor de komende twee nachten.

We voeren al snel de haven uit op de motor en zaten al snel in het Whitsunday gebied. Onderweg kregen we een veiligheids praatje van de deckhand Sammie, die eruit zag alsof hij uit guns n roses was weg gelopen (lange dreadlocks, 2 delig pak, tophat en geen schoenen).

Al na een paar uur hadden we met z'n allen de eerste snorkelplek bereikt. Meest memorabele aan deze plek was een platte worm met donkere kleuren en een fel groene rand die vlak langs mijn masker omhoog zwom. Heel heel gaaf. Een dertig minuten later was het te koud geworden, ze hadden ons helaas hele dunne wetsuits gegeven... Terug op de boot stond er gelukkig een brood lunch klaar en thee/koffie.

Het werd tijd om de boot te verplaatsen en de plek om te overnachten op te zoeken. Dit werd tongue bay, een baai van het Whitsunday island. Met een reden. Eb zou namelijk erg vroeg komen. En de volgende dag stonden we dan ook met zonsopkomst op het eiland. Vlak erna was het water op z'n laagst. Geen boten minder het eiland meer bereiken en als gevolg hadden we het eiland voor onszelf 3 uur lang. Whitsunday island heeft stranden waarvan het zand 97-98% procent uit silica bestaat. Witter dan wit. Het zand voelt aan als talkpoeder en zal nooit heet worden, ook al is het 50 graden!

Verder gingen we op deze dag nog twee snorkel plekken bezoeken: Manta Ray bay en blue Perl bay. Ondanks de naam geen manta rays gezien. Wel hele grote vissen waaronder een Maori wrasse. Die kwamen heel dichtbij. Niet veel later ontdekte ik waarom, een paar mensen die het koude water niet in wilden, voerden de vissen brood vanaf de rubber dingy. En ze vonden het leuk om het brood zo dicht mogelijk bij de snorkelaars te doen belanden. Blue Perl bay word ook wel als een van de beste snorkel plekken van Australië gezien. En dat was zeker waar. Veel vis en veel koraal. Jammer dat ik nu geen onderwater cameratje bij me had.

De laatste avond was alweer aangebroken. Een super avondeten gekookt door onze scheepschef Luca. De volgende dag hoeven we er niet vroeg uit dus werden er wat drank spelletjes gedaan onder leiding van sammie. Was erg grappig!

We hadden tijdens deze zeiltocht vooral op motor gevaren helaas. Desondanks was het een mooie tocht. Bij aankomst snel even douchen en mijn tas weer oppakken om mijn weg te vervolgen naar het vliegveld om richting Adelaide te vliegen. Op naar het rode centrum van Australia!