De volgende plekken bezocht ik, omdat de lonely planet zei dat dit plekke waren die je niet mocht missen. Battambang was volgens het boekje het culturele hoogtepunt van Cambodja en zeker een plek die je niet mocht missen. Ik was uren door het dorp aan het lopen opzoek naar die Franse shopfronts en oude villa’s. Ik kon ze maar niet vinden, en als ze er wel waren dan hingen er grote reclame-uitingen voor de charmante oude winkels.

Een van de ‘To-Do’ dingen hier was een rit op een bamboe trein. Oude rails waar locale boeren heel ingenieus gebruik van maakten. Ze maakten kleine bamboe treintjes die uit niets meer bestonden dan bamboe platform, twee stangen met wielen erop en een losse motor met een losse aandrijf riem. Een stok was de ‘koppeling’. Hiermee hield de machinist de aandrijf strak tussen de motor en de aandrijfriem. En een andere stok was de rem.

Nu, in Battambang, is het een toeristenattractie. Zo een waar je vooral oudere touristen met grote camera’s op zag zitten die werden voortgedreven door hun machinist. Na een drie-kwartier tot een uur rijden kwam je bij het eindpunt waar een aantal kraampjes stonden die allemaal vechten om je klandizie, kindjes die bedelen dat je een armband bij hun kocht (en ik moet toegeven dat ik ze niet heb kunnen weerstaan…) en een oude baksteenfabriek.

Het hele gebeuren liet een beetje een nare smaak achter. Ik heb me nog niet eerder in Azie zo als een toerist gevoeld en zo weinig als een reiziger.

Nee, de charme ontging me geheel van dit dorpje. Het zou bijna het saaiste dorp worden van mijn reis, totdat het opeens een heel grote blik charme achteruit een provisiekast trok. Tijdens de zonsondergang kwam half Battambang hangen bij de kleine rivier die door het dorp loopt. Oude mannetjes die kaartspelletjes spelen. Roddelende dames in pyamas, jubelende kinderen, en tieners die romantisch hand in hand lopen op de promenade of gebruik maken van de outdoor-sportuitrusting.

Even verder op was er een werkelijk enorme rij aan van die pop-up restaurantjes die je veel in Thailand ziet. Dit was misschien wel een van de grootste verzameling die ik had gezien en heb hier uitstekend gegeten voor een luttele 2,5$USD. Dat gaf een tevreden gevoel toen ik deze stad verliet richting Kampot

Kampot

De hotelbus genomen naar Kampot. Dacht ik tenminste. Ik werd afgezet in Phnom Penh waar ik de minibus in werd gepropt. De hotelbus zelf was ook weer een aparte ervaring. Je had een echt bed waar je lekker in kon slapen. Dacht ik tenminste… Want al snel bleek dat ik mijn bed moest gaan delen met oudere Khmer kerel. Gezellig…….

gelukkig moest hij niet helemaal naar Phnom Penh, waarna ik het hele bed wel voor mezelf had. Helaas vergeten foto’s te maken van de bus!

Hobbelige rit richting Kampot. Ik heb niet heel veel te vertellen over Kampot. Ik had een dagtour gedaan die langs Bokor-berg ging. Het begon al lekker, want ze waren mij vergeten op te halen. Uiteindelijk had ik de beste deal, want ze stuurden een moto. En achterop de scootertaxi werd ik de berg opgehaast zodat ik mij aan kon sluiten bij de rest van de group.

De chauffeur bood een aantal keren zijn excuses aan en kocht me zelfs een koffie. Kijk, hij wist in ieder geval hoe hij mij weer helemaal tevreden kon stellen.Op de berg staat een oude kerk en casino waaruit de Khmer Rouge en Vietnamese elkaar beschoten tijdens de bevrijding. Nog een paar andere stops, niet heel bijzonder.

Hoogtepunt was de sunsetcruise op de rivier. Waar we ook wat vuurvliegen konden zien! De mensen op de boot waren erg gezellig en kwam nog een Nederlander tegen. De uitzichten was weer erg mooi, hoe kan het ook anders!

Na deze tour wou ik dat ik iets aan de rivier zelf had geboekt, helaas had ik mijn accommodatie al. En de dag erna weer terug naar Phnom Penh als mijn laatste stop voordat ik naar Vietnam ga. Mijn laatste land! Laatste maand reizen!